Efnislega er tryggingavernd hjólandi og gangandi vegfarenda óbreytt frá núverandi umferðarlögum. Það er í gildi svo kölluð hlutlæg ábyrgð sem hvílir á þeim sem ber ábyrgð á ökutæki. Það er orðað svo í 4. gr. frumvarpsins: "Eigandi (umráðamaður) ökutækis skal bæta tjón sem hlýst af notkun þess þótt tjónið verði ekki rakið til bilunar eða galla á ökutækinu eða ógætni ökumanns." Með öðrum orðum þá bætir trygging ökutækis líkamstjón og tjón á munum ef bíll ekur á gangandi eða hjólandi vegfarenda óháð því hvor er í "rétti".
Undantekningin frá því er að lækka má eða fella niður bætur vegna líkamstjóns ef sá sem verður fyrir tjóninu er meðvaldur að tjóninu af ásetningi eða stórkostlegu gáleysi. Sömuleiðis má lækka eða fella niður bætur vegna tjóns á munum ef sá sem verður fyrir tjóninu var meðvaldur að því af ásetningi eða gáleysi.
Stjórn Landssamtaka hjólreiðamanna metur það svo að réttarstaða hjólandi og gangandi vegfarenda sé góð varðandi tryggingar samkvæmt ákvæðum núverandi umferðarlaga og að hún breytist ekki með framlögðu frumvarpi samanber II. kafla frumvarpsins.
LHM lýsa sig því sammála efni frumvarpsins og mæla með því að það verði samþykkt á Alþingi með II. kafla efnislega óbreyttan.
LHM leggur þó til að orðalagi verði lítillega breytt í orðskýringum í 3. gr. til samræmis við tilskipun EB sem nær til vélknúinna ökutækja eingöngu. Við 7. tölulið verði bætt orðinu vélknúið og orðist svo: „Ökutæki: Skráningarskylt vélknúið ökutæki samkvæmt umferðarlögum.“