Vegurinn sem aldrei endar

mbl-100814aFinnskt par bloggar um hjólaferðalag í kringum landið Hyggur á myndasögu í kjölfarið en nýútkomin er myndasögubók um Evrópuferðalag parsins Tóku upp hjólalífsstíl eftir að fætur stúlkunnar, Kaisu Leka, voru fjarlægðir að hluta.

Það er engin nýlunda að fólk taki sig til og hjóli í kringum landið en í tilfelli finnska parsins Kaisu og Christoffers Leka er um nokkuð sérstætt tilfelli að ræða. Þau blogga reglulega um ferðina (www.hringvegur.blogspot.com) og í ferðalok verður efninu safnað saman og það gefið út sem myndasaga en eitt slíkt rit liggur þegar eftir parið (sjá fylgju). Það merkilegasta er þó að það eru ekki nema fjögur ár síðan þau byrjuðu að hjóla. Tóku þau upp á því í kjölfar þess að fætur Kaisu fyrir neðan hné voru fjarlægðir þar sem hún hafði þjáðst af skæðri liðagigt frá fæðingu.

Óvægin náttúran

Parið var 15 kílómetra frá Höfn þegar blaðamaður heyrði í Kaisu.
- Af hverju Ísland?
»Okkur fannst það bara áhugavert. Öðruvísi. Finnland og Evrópa voru að baki og við þurftum nýtt verkefni. Hjólaferðalög gefa manni líka einstakt tækifæri til að virða náttúruna almennilega fyrir sér og drekka hana í sig.«
- Voruð þið ekkert smeyk um að þetta yrði of erfitt?
»Við vissum að þetta gæti orðið erfitt. Við lásum um aðrar ferðir og komumst að raun um að íslensk náttúra gæti verið óvægin! En okkur var sagt að ef við héldum okkur við þjóðveginn ætti okkur að vera borgið.«

Eins og jóga

- Hvenær byrjuðuð þið að hjóla af svona miklu kappi?
»Það var fyrir fjórum árum. Fyrst hjóluðum við bara frá heimabænum okkar til Helsinki en svo fór okkur að langa í einhverja fjölbreytni, áskorun jafnvel. Þannig að við hjóluðum um Finnland og vissum ekkert hvernig það myndi fara, kannski yrðum við leið eftir 2,3 daga. En ferðalagið gekk alveg ljómandi vel og þess vegna fórum við í langa ferð um Evrópu. Við skrifuðum litlar greinar um það og í kjölfarið fór fólk að spyrja okkur um þetta. Áhuginn var það mikill, og hvatningin það styrkjandi að við ákváðum að búa til bók.«
- Ég sá í rannsóknum mínum fyrir þessa grein að þið tengið hjólastússið andlegum málum, eins og jóga og búddisma...
»Já, það er eitthvað jógískt við það að hjóla. Þú ert einn með hugsunum þínum og þessi rútínubundna hreyfing róar þig og stillir. Ferðalögin eru það löng að þú hættir að hugsa um endalokin; sleppir hugsunum um lokatakmarkið og einbeitir þér að því að vera í núinu. Ég upplifi það a.m.k. stundum (hlær). Og sú tilfinning er frábær.«

Ákveðni

- En hvernig er með álagið á þig og fæturna?
»Upphaflega var ég ekki viss hvort ég myndi ráða við þetta. Erfiðast er að finna ekki fyrir fótunum en það lagaðist eftir að ég fékk skó sem er hægt að smella við pedalana. Þá veit ég hvar þeir eru! Ég er ekki með eins mikinn styrk í fótunum og aðrir en ætli ég bæti ekki fyrir það með ákveðninni.«

www.hringvegur.blogspot.com

www.yogaofcycling.com
www.facebook.com/tourdeeurope

mbl-100814b

mbl-100814c

Frétt í Morgunblaðinu 14. ágúst 2010